Unang Araw
Isang malakas na katok sa pinto ng kwarto ang gumising sakin Sinisigawan na ko ni Robert na kumilos na at mag-ayos dahil papasok na siya at sumabay nako para maasikaso nya yung refererral nya sa akin. Dali-dali akong bumangong at nag ayos ng damit at mga papeles na kakailanganin ko. Nakita kong nagbibihins na siya kaya dumerecho nako sa banyo para maligo. Pagkatapos nagbihis nako at humarap sa salamin para magayos. Ordinaryong probinsyano-look lang ako Moreno at medyo maganda ang pangangatawan dahils a pagtatrabaho ko sa aming bukid sa probinsya kaya kahit papano hindi ako nahihiya sa hubog nito.
Isang sigaw na namana ng nairnig na nagpapamadali sakin mag ayos. Ako naman patakbong bumaba sa sala. mag alas-nuwebe na kami nakaalis ng bahay at tumungo sa Makati. Sabi nya mag-MRT daw kami kahit papano nde ko pinakita sa kanyana excited ako dahilunang beses ko palang makakasakay nun pero sa tingin ko kitang kita nya sa mga mata ko ang hindi maitagong tuwa. Siguro mga kinse minutos lamang ang aming biyahe at nakarating narin kami sa Makati kongitn glakad lang at nasa harap na kami ng gusali kung nasaan ang opisina nila. Ako naman hindi ko mapigilang tumingala at mamangha kahit papano sa taas ng mga to. Tinapik niya ako sa balikat at sinabing "goodluck dre". Inabot siguro ako ng 6 na oras bago natapos ang pag proceso ng pag-apply ko. Nakakatakot at nakaka-kaba pero ng malaman ko na nakapasa ako, parang gusto kong sumigaw sa tuwa. Nagkita kami sa Baba ng gusali ni Robert, naabutan ko siyang nagsisigarilyo kasama ng mga kaopisina nya, alam nya na pala na nakapasa ako kaya ganon nalamang din ang bati nya sa kin. pinakilala nya rin ako sa mga kasamahan nya iba-ibang mukha at personalidad ang nakilala ko. Isang lalaki na kasamahan nya ang ang nagtanong kung ako ba daw "boyfriend" nya sabay batok ni robert sa kasamahan nya sabay tawanan sila. Hindi ko alam kung ano ba yung tinutumbok nung kasamahan nya pero sabi ni Robert balewalain ko nalang daw. Pinakilala nya ako bilang kababata nya pero ang narirnig kong biro sa mga kasamahan nya " Ang gwapo naman ng kababata mo sigurado kang kababata lang ha?" sabay tawa ulit. ako naman parang at least makikisama eh nakitawa nalang.
Sabi ni Robert mauna na ako umuwi sinabi na sakin kung ano sasakyan ko. Kahit papno nakauwi aman ako. Pagod at saya yan ang nararamdaman ko ng araw na iyon...

Isang sigaw na namana ng nairnig na nagpapamadali sakin mag ayos. Ako naman patakbong bumaba sa sala. mag alas-nuwebe na kami nakaalis ng bahay at tumungo sa Makati. Sabi nya mag-MRT daw kami kahit papano nde ko pinakita sa kanyana excited ako dahilunang beses ko palang makakasakay nun pero sa tingin ko kitang kita nya sa mga mata ko ang hindi maitagong tuwa. Siguro mga kinse minutos lamang ang aming biyahe at nakarating narin kami sa Makati kongitn glakad lang at nasa harap na kami ng gusali kung nasaan ang opisina nila. Ako naman hindi ko mapigilang tumingala at mamangha kahit papano sa taas ng mga to. Tinapik niya ako sa balikat at sinabing "goodluck dre". Inabot siguro ako ng 6 na oras bago natapos ang pag proceso ng pag-apply ko. Nakakatakot at nakaka-kaba pero ng malaman ko na nakapasa ako, parang gusto kong sumigaw sa tuwa. Nagkita kami sa Baba ng gusali ni Robert, naabutan ko siyang nagsisigarilyo kasama ng mga kaopisina nya, alam nya na pala na nakapasa ako kaya ganon nalamang din ang bati nya sa kin. pinakilala nya rin ako sa mga kasamahan nya iba-ibang mukha at personalidad ang nakilala ko. Isang lalaki na kasamahan nya ang ang nagtanong kung ako ba daw "boyfriend" nya sabay batok ni robert sa kasamahan nya sabay tawanan sila. Hindi ko alam kung ano ba yung tinutumbok nung kasamahan nya pero sabi ni Robert balewalain ko nalang daw. Pinakilala nya ako bilang kababata nya pero ang narirnig kong biro sa mga kasamahan nya " Ang gwapo naman ng kababata mo sigurado kang kababata lang ha?" sabay tawa ulit. ako naman parang at least makikisama eh nakitawa nalang.
Sabi ni Robert mauna na ako umuwi sinabi na sakin kung ano sasakyan ko. Kahit papno nakauwi aman ako. Pagod at saya yan ang nararamdaman ko ng araw na iyon...

Powered by ScribeFire.
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home